Kromatografia likidoaren bidezko analisi kuantitatiboaren printzipioak eta metodoak

Kromatografia likidoaren bereizketa-mekanismoa nahasketako osagaiek bi faseekiko duten afinitate desberdintasunean oinarritzen da.

Fase geldikor ezberdinen arabera, kromatografia likidoa likido-solido kromatografia, likido-likido kromatografia eta fase loturiko kromatografiatan banatzen da.Gehien erabiltzen direnak likido-solido-kromatografia dira betegarri gisa silize gelarekin eta fase lotuaren kromatografia mikrosilizarekin matrize gisa.

Fase geldikorraren formaren arabera, kromatografia likidoa zutabe kromatografian, paperezko kromatografian eta geruza meheko kromatografian bana daiteke.Adsortzio-ahalmenaren arabera, adsortzio-kromatografia, partizio-kromatografia, ioi-truke-kromatografia eta gel-permeatze-kromatografiatan bana daiteke.

Azken urteotan, presio handiko likido-fluxu-sistema bat gehitu da zutabe likidoaren kromatografia-sisteman fase mugikorra azkar jaria dadin, bereizketa-efektua hobetzeko, beraz, eraginkortasun handiko (presio handiko gisa ere ezagutzen dena) likido-kromatografia. sortu da.

ZATIA
01 Kromatografia likidoaren analisi kuantitatiboaren printzipioa

Kualitatiboen arabera kuantifikatzeko, substantzia puruak behar dira estandar gisa;

Kromatografia likidoaren kuantifikazioa metodo nahiko kuantitatiboa da: hau da, nahastean dagoen analitoaren kantitatea lagin estandar puruaren kopuru ezagun batetik estimatzen da.

ZATIA
02 Kromatografia likidoaren bidez kuantifikatzeko oinarriak

Neurtutako osagaiaren zenbatekoa (W) erantzunaren balioarekiko (A) proportzionala da (gailur-altuera edo gailur-eremua), W=f×A.

Zuzenketa-faktore kuantitatiboa (f): kalkulu kuantitatiboaren formularen proportzionaltasun-konstantea da, eta bere esanahi fisikoa erantzun unitate-balioak (gailurraren eremua) adierazten duen neurtutako osagaiaren zenbatekoa da.

Zuzenketa-faktore kuantitatiboa lagin estandarraren kopuru ezagunetik eta haren erantzun-baliotik lor daiteke.

Neurtu osagai ezezagunaren erantzun-balioa, eta osagaiaren zenbatekoa zuzenketa-faktore kuantitatiboaren bidez lor daiteke.

ZATIA
03 Analisi kuantitatiboko termino arruntak

Lagina (lagina): analisi kromatografikorako analito bat duen disoluzioa.Lagin estandar eta ezezagunetan banatuta.

Estandarra: kontzentrazio ezaguna duen produktu purua.Lagin ezezaguna (ezezaguna): probatu nahi den nahastea.

Laginaren pisua: probatu beharreko laginaren jatorrizko pisua.

Diluzioa: lagin ezezagunaren diluzio-faktorea.

Osagaia : kuantitatiboki aztertu beharreko gailur kromatografikoa, hau da, edukia ezezaguna den analitoa.

Osagaiaren kantitatea (kantitatea): probatu beharreko substantziaren edukia (edo kontzentrazioa).

Osotasuna : gailur kromatografiko baten azalera gailurraren neurtzeko konputazio-prozesua ordenagailu batek.

Kalibrazio-kurba: Osagaien edukiaren eta erantzunaren balioaren kurba lineala, substantzia estandar-kopuru ezagun batetik ezarritakoa, analitoaren eduki ezezaguna zehazteko erabiltzen dena.

ZATIA
04 Kromatografia likidoaren analisi kuantitatiboa

1. Hautatu analisi kuantitatiborako egokia den metodo kromatografikoa:

l Berretsi detektatutako osagaiaren gailurra eta lortu bereizmen (R) 1,5 baino handiagoa

l Saiakuntzako osagaien gailur kromatografikoen koherentzia (garraztasuna) zehaztea

l Metodoaren detekzio-muga eta kuantifikazio-muga zehaztea;sentikortasuna eta barruti lineala

2. Ezarri kalibrazio-kurba bat kontzentrazio ezberdinetako lagin estandarrekin

3. Egiaztatu metodo kuantitatiboen zehaztasuna eta zehaztasuna

4. Erabili dagokion kromatografia kudeatzeko softwarea laginak biltzea, datuak prozesatzea eta emaitzen berri emateko

ZATIA
05 gailur kuantitatiboen identifikazioa (kualitatiboa)

Identifikatu kualitatiboki kuantifikatu beharreko gailur kromatografiko bakoitza

Lehenik eta behin, erabili lagin estandarra kuantifikatu beharreko gailur kromatografikoaren atxikipen-denbora (Rt) zehazteko.Atxikipen-denbora alderatuz, aurkitu lagin ezezagunaren gailur kromatografiko bakoitzari dagokion osagaia.Metodo kualitatibo kromatografikoa atxikipen-denbora lagin estandarrekin alderatzea da.Irizpidea Eza nahikoaberrespen gehiago (kualitatiboa)

1. Batuketa metodo estandarra

2. Erabili beste metodo batzuk aldi berean: beste metodo kromatografiko batzuk (mekanismoa aldatu, adibidez: zutabe kromatografiko desberdinak erabiliz), beste detektagailu batzuk (PDA: espektroen konparazioa, espektro-liburutegiaren bilaketa; MS: masa-espektroaren azterketa, espektro-liburutegiaren bilaketa)

3. Beste tresna eta metodo batzuk

ZATIA
06 Pikoko koherentzia kuantitatiboaren berrespena

Berretsi gailur kromatografiako koherentzia (garbitasuna)

Ziurtatu gailur kromatografiko bakoitzaren azpian neurtutako osagai bakarra dagoela

Egiaztatu substantzia ko-eluitzaileen interferentziarik (ezpurutasunak)

Pikoko koherentzia kromatografikoa (garbitasuna) berresteko metodoak

Espektrogramak fotodiodoen matrizearekin (PDA) detektagailuekin alderatzea

Garbitasun gailurraren identifikazioa

2996 Garbitasun Angeluaren Teoria

07. ZATIan erabili ohi diren metodo kuantitatiboak

Kurba estandarraren metodoa, kanpoko metodo estandar eta barne metodo estandaretan banatuta:

1. Kanpoko metodo estandarra: kromatografia likidoan gehien erabiltzen da

Kontzentrazio ezagunen lagin estandar sorta bat prestatu zen lagin estandar gisa probatu beharreko konposatuen lagin puruak erabiliz.zutabean injektatzen da bere erantzun-balioraino (gailurraren eremua).
Tarte jakin baten barruan, erlazio lineal ona dago lagin estandarraren eta erantzunaren balioaren artean, hots, W= f×A , eta kurba estandarra egiten da.

Baldintza esperimental berdinetan, injektatu lagin ezezaguna neurtu nahi den osagaiaren erantzun-balioa lortzeko.f koefiziente ezagunaren arabera, neurtu nahi den osagaiaren kontzentrazioa lor daiteke.

Kanpoko metodo estandarraren abantailak:eragiketa eta kalkulu sinplea, erabili ohi den metodo kuantitatiboa da;ez da osagai bakoitza detektatu eta eluatu beharrik;lagin estandarra behar da;lagin estandarraren eta lagin ezezagunaren neurketa-baldintzak koherenteak izan behar dira;injekzio bolumena zehatza izan behar du.

Kanpoko metodo estandarraren desabantailak:Baldintza esperimentalak altuak izan behar dira, hala nola, detektagailuaren sentsibilitatea, emari-abiadura eta fase mugikorraren konposizioa ezin dira aldatu;injekzio bakoitzaren bolumenak errepikakortasun ona izan behar du.

2. Barne-metodo estandarra: zehatza, baina gogaikarria, metodo estandarretan erabiliena

Barne estandarraren kopuru ezagun bat gehitzen zaio estandarrari estandar misto bat egiteko, eta kontzentrazio ezaguneko lan estandar sorta bat prestatzen da.Estandar mistoan estandarraren eta barne estandarraren arteko erlazio molarra aldatu gabe geratzen da.Injektatu zutabe kromatografikoan eta hartu (laginaren gailurraren eremu estandarra/barneko laginaren gailurraren eremu estandarra) erantzun-balio gisa.Erantzun-balioaren eta lan estandarraren kontzentrazio-erlazio linealaren arabera, hots, W= f×A , kurba estandarra egiten da.

Lagin ezezagunari barne estandar kopuru ezagun bat gehitzen zaio eta zutabean injektatzen da neurtu nahi den osagaiaren erantzun-balioa lortzeko.f koefiziente ezagunaren arabera, neurtu nahi den osagaiaren kontzentrazioa lor daiteke.

Barne-metodo estandarraren ezaugarriak:Eragiketan zehar, lagina eta barne estandarra nahasten dira eta zutabe kromatografikoan injektatzen dira, beraz, neurtutako osagaiaren kantitatearen eta barne estandarraren proportzioa konstantea den soluzio mistoan, laginaren bolumenaren aldaketa. ez du eraginik izango emaitza kuantitatiboetan..Barneko metodo estandarrak laginaren bolumenaren eragina konpentsatzen du, baita fase mugikorra eta detektagailua ere, beraz, kanpoko metodo estandarra baino zehatzagoa da.

ZATIA
08 Analisi kuantitatiboen emaitzetan eragina duten faktoreak

Zehaztasun eskasa honako hauek izan daiteke:

Gailur eremuaren integrazio okerra, laginaren deskonposizioa edo laginak prestatzerakoan sartutako ezpurutasunak, lagin-ontzia ez itxita, laginaren edo disolbatzaileen hegazkinizazioa, laginaren prestaketa okerra, laginaren injekzio arazoak, barneko estandarraren prestaketa okerra

Zehaztasun eskasaren arrazoi posibleak:

Pikuen integrazio okerra, injekzio- edo injektore-arazoak, laginaren deskonposizioa edo laginak prestatzean sartutako ezpurutasunak, kromatografia-arazoak, detektagailuaren erantzun degradatua